بررسی جایگاه سایبان ها در معماری سنتی ایران به عنوان یکی از عناصر اقلیمی(اقلیم گرم و خشک)

سحر قاسمی¹ محدثه السادات امیری²

چکیده :
با نگاهی به تاریخچه ساختمان سازی در طی تاریخ درخواهیم یافت که انسان همواره در تلاش برای ایجاد شرایط آسایش بوده است. عدم آگاهی بین اقلیم و معماری ساختمان باعث اتلاف انرژی زیاد شده است. در این میان با توجه به اینکه کشور ایران، کشوری بیابانی و نیمه بیابانی به شمار می رود، تامین آسایش دمایی در فضاهای زندگی به عنوان اهداف اصلی معماری همساز با اقلیم و ایجاد شرایط آسایش به شمار می رود. تابش مستقیم آفتاب بر جداره های شفاف ساختمان علاوه بر خاصیت گرمایش طبیعی موجب گرم شدن بیش از حد فضاهای داخلی ساختمان شد و به همین دلیل کنترل تابش مستقیم آفتاب بر جداره های خارجی ساختمان اهمیت ویژه ای دارد و باتوجه به پایداری معماری سنتی ایران، در این مقاله سعی شده است با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و میدانی و روش های توصیفی تحلیلی به معرفی انواع سایبان های مورد استفاده در معماری سنتی ایران و بررسی عملکرد هر کدام در ایجاد سایه در بنا پرداخته شود.
کلمات کلیدی : سایبان، معماری سنتی ایران، اقلیم گرم و خشک

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : مهندسی معماری و توسعه پایدار
محل انتشار : کنفرانس بین المللی عمران ، معماری و زیرساخت های شهری
آدرس وب سایت کنفرانس : icica.ir
ارسال کننده : سحر قاسمی
کد IOI مقاله : XYCE-ADDGZ
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/XYCE-ADDGZ