ناخودآگاه جمعی و پهنه¬های زمانی

فربد آدینه وند¹ آزیتا بلالی اسکویی²

چکیده :
زمان یکی از مهمترین مسائل در مفهوم ناخودآگاه جمعی یونگ می¬باشد. یونگ معتقد است که ناخودآگاه جمعی، مخزن خاطرات گذشته است و آینده از قبل در ناخودآگاه جمعی به وجود می آید. حال اگر ما فضا را به مفهوم کلی آن در نظر بگیریم، دارای پهنه¬های زمانی متفاوتی می¬باشد که با گذشت زمان آشکار می¬شوند و آینده را به وجود می¬آورند، یا اگر به زمان گذشته برگردیم، می¬توانیم پهنه¬های زمانی گذشته را، یعنی اتفاقاتی که در گذشته روی داده¬اند، درک کنیم. مطابق تئوری ادراک بوم شناختی گیبسون، جهان مادی متشکل از پهنه¬های گوناگونی است که یکی دیگری را پوشانده و مخفی می¬دارد و تنها هنگامی ادراک این پهنه¬ها میسر است که شخص ملزم به حرکت در محیط باشد. این پهنه¬ها را می¬توان «پهنه¬های فضایی» محیط نامید. از آنجا که هیچ حرکتی بدون گذشت زمان برای انسان امکان¬پذیر نمی¬باشد و با توجه به ارتباط نزدیک بین مفهوم های مکان و زمان که زمان به¬عنوان بعد چهارم فضای سه بعدی در نظر گرفته می¬شود؛ اگر شخص نسبت به محیط، ساکن و ناظر گذشت زمان باشد؛ پهنه¬های متفاوتی از محیط را درک خواهد کرد. می¬توان این پهنه¬ها را «پهنه های زمانی» یک محیط نامید.
کلمات کلیدی : ناخودآگاه جمعی، پهنه¬های فضایی، پهنه¬های زمانی.

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : فرهنگ ، جامعه شناسی و روانشناسی شهری
محل انتشار : پنجمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری
آدرس وب سایت کنفرانس : 5icsau.com
ارسال کننده : محسن باغبان
کد IOI مقاله : XAAG-CDCAZ
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/XAAG-CDCAZ