بررسی نحوه تحقق ارث کودکان حاصل از باروری‌های نوین از دیدگاه فقه امامیه و حقوق ایران

سمیرا مظفری لقا¹ محمود آقاجانی²

چکیده :
باروری نوین یک نوع روش درمانی است، که در اواخر قرن بیستم برای درمان ناباروری در زوجین ایجادشده است. نخستین بار در سال 1765بر روی ماهیان انجام گردید و درنهایت منجر به درمان ناباروری در انسان شد. در این روش باروری از انواع مختلفی در داخل و خارج از رحم استفاده می‌شود . اما آنچه که در مورد کودکان آزمایشگاهی و استفاده از روش‌های نوین باروری به‌عنوان سؤال در ذهن افکار عمومی و حتی استفاده‌کنندگان از این نوع باروری‌ها به وجود می‌آید نحوه تحقق ارث کودکان حاصل از این روش‌ها است ، که این کودکان با چه کسانی قرابت نسبی دارند و از آن‌ها ارث دریافت می‌کنند؟ هدف از این پژوهش بررسی دیدگاه های فقه امامیه و حقوق ایران درباره وراثت کودکان حاصل از باروری‌های مدرن است. روش تحقیق از نوع توصیفی –تحلیلی است و روش جمع‌آوری اطلاعات آن کتابخانه‌ای و از نوع فیش‌برداری از منابع موجود می‌باشد. سرانجام با بررسی این موضوع در فقه امامیه و حقوق ایران به این نتیجه رسیدیم که این نوع کودکان متعلق به صاحبان اسپرم و تخمک هستند و با آن‌ها رابطه نسبی و قانونی دارند و به سبب داشتن نسب قانونی از والدین خود ارث می‌برند .
کلمات کلیدی : ارث ، باروری نوین ، فقه امامیه ، حقوق ایران

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : حقوق خصوصی
محل انتشار : سومین کنفرانس بین الملی مطالعات حقوقی و قضایی، تفلیس _گرجستان
آدرس وب سایت کنفرانس : ljconf.ir
ارسال کننده : سمیرا مظفری لقا
کد IOI مقاله : XDCE-EGABE
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/XDCE-EGABE