بررسی نسب کودکان حاصل از باروری های نوین از دیدگاه فقه امامیه و حقوق ایران

سمیرا مظفری لقا ¹ محمود آقاجانی ²

چکیده :
باروری جدید یا تلقیح مصنوعی یک رویکرد درمانی است، که در اواخر قرن بیستم برای درمان ناباروری در زوجین شکل گرفت. ابتد بر روی ماهیان در سال 1765 آغاز و در نهایت به درمان ناباروری در انسان منتهی گردید. آنچه که پیرامون کودکان حاصل از روش های نوین باروری به عنوان چالش و سوال مطرح می شود این است که اینگونه کودکان به لحاظ نسب به چه کسانی ملحق می شوند و والدین آنها چه کسانی هستند ؟صاحبان تخمک و اسپرم یا زوجین دریافت کننده ؟ پژوهش حاضر از نوع توصیفی –تحلیلی و با هدف بررسی دیدگاه های فقه امامیه و حقوق ایران در موردنسب کودکان حاصل از باروریهای مدرن انجام شده است. و روش جمع آوری اطلاعات آن کتابخانه ای و فیش برداری از منابع موجود می باشد. در فرآیند پژوهش به یکسری نتایج دست یافتیم از جمله اینکه این نوع کودکان به لحاظ نسب به صاحبان اسپرم و تخمک ملحق شده و با آنها دارای نسب قانونی و رابطه نسبی می شوند و به موجب برخورداری از نسب قانونی از هر آنچه که مرتبط با نسب می باشد نیز برخوردار می شوند .
کلمات کلیدی : نسب باروری های نوین فقه امامیه حقوق ایران

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : فقه و حقوق خانواده
محل انتشار : کنفرانس بین المللی فقه، حقوق و پژوهش های دینی، دانشگاه های مجازی جهان اسلام _ دانشکده بین المللی ابن سینا گرجستان
آدرس وب سایت کنفرانس : www.iccad.ir
ارسال کننده : سمیرا مظفری لقا
کد IOI مقاله : XDFA-FZHCZ
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/XDFA-FZHCZ