دلبستگی به مکان در سرای سالمندان و راهکارهایی جهت ارتقاء آن

الناز شاهعلی نیا¹ معصومه یعقوبی²

چکیده :
چالش معماری پايدار یافتن راه حل جامع برای ملاحظات محيطی و بدست آوردن سطح کيفيت زندگی و ارزش های فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و آسايشی می باشد . دلبستگی به مکان کیفیتی عالی است که مهمترین ابعاد رابطه انسان و مکان را تشکیل می دهد و در آن انسان در تعامل با محیط به آن معنا بخشیده و به آن دلبسته می شودکه این امر می تواند از بالاترین اهداف پایداری باشد . در طول چند دهه اخیر کاهش مرگ و میر ناشی از بهبود وضعیت بهداشتی و افزایش امید به زندگی سبب افزایش تعداد سالمندان در دنیا گردیده که این امر در آینده نیز شتاب بیشتری خواهد یافت . تفکر درباره زندگی در خانه سالمندان برای سالمند، ایجاد حس انزجار و تنفر می‌کند؛ چراکه خانه سالمندان معمولاً یادآور ناتوانی و ناکارآمدی سالمند در فرهنگ ایران می باشد. افراد سالمند سرای سالمندان را مکانی برای انتظار مرگ میدانند و شدیداً در آنجا احساس پوچی می‌کنند. این پژوهش تحلیلی – توصیفی بوده و تجزیه و تحلیل اطلاعات به روش اسنادی صورت گرفته است، تا نقش عوامل مختلف در افزایش حس دلبستگی به مکان به منظور ارتقاء کیفیت کالبدی مجموعه جهت افزایش کیفیت روانی و رضایتمندی سالمندان، مورد بررسی قرار گیرد. نتایج تحقیق نشان می¬دهد دلبستگی به مکان عامل اساسی در جهت ایجاد فضاهای ایده‌آل، ایجاد هویت و معنادار شدن محیط زندگی سالمندان و جلوگیری از انزوا و افزایش مشارکت، تعامل و رضایت از زندگی می‌باشد. انسان محور اصلی پایداری است و حتی اگر بهترین شرایط زندگی را هم فراهم آورد، تا زمانیکه حس تعلق به مکان نباشد، آن محیط برایش پایدار نخواهد بود؛ در صورتیکه در صورت وجود دلبستگی به مکان انسان خود در جهت حفظ آن مکان کوشیده و پایداری حاصل خواهد شد.
کلمات کلیدی : سالمند، دلبستگی به مکان، پایداری

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : مهندسی معماری و توسعه پایدار
محل انتشار : کنفرانس بین المللی نخبگان عمران، معماری و شهرسازی
آدرس وب سایت کنفرانس : cau2016.com
ارسال کننده : الناز شاهعلی نیا
کد IOI مقاله : XYBG-AZZHA
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/XYBG-AZZHA