مفهوم خلوت در پیدایش نمادهای معمارانه

سولماز احمدی باروق¹ المیرا ابراهیمی²

چکیده :
خانه مکانی امن، آرام و بدور از تنش های خارجی و پناهی برای ذهن و جسمی خسته از روزانگی های پرشتاب زندگی، باید باشد و برای رسیدن به چنین آرامش خاطری، نیازمند خلوت گزینی در مکانی دنج و دلنشین است. خلوت در خانه و پاسداشت حریم آن مفهومی فطری است که در ذات بشر نهفته است و درونگرایی ساخت بناهای تاریخی ایرانی علاوه بر جنبه اقلیمی، جنبه اعتقادی و مذهبی مردم را نیز آشکار می کند و با گذر زمان نمادهایی را برای یک خانه ایجاد می کند، عناصری چون ورودی، درگاه و هشتی به عنوان نمادهایی مطرح می باشند که تحت تاثیر مفهوم خلوت حاصل شده اند. در این تحقیق به مطالعه ی مفهوم خلوت و فضاهای شکل گرفته به تبع آن در خانه های درونگرای تاریخی ایران پرداخته می شود و در نهایت به این پرسش اندیشیده می شود که آیا خلوت به عنوان یک مفهوم فطری با صورتها و نمودهای متفاوت معمارانه بروز پیدا کرده است؟
کلمات کلیدی : خلوت، بنای درونگرا، نماد معماری، خانه های تاریخی ایران

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : مهندسی معماری ( کلیه گرایش ها)
محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب
آدرس وب سایت کنفرانس : 3icacu.ir
ارسال کننده : سولماز احمدی باروق
کد IOI مقاله : XGCA-KBKFE
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/XGCA-KBKFE