بررسی نقش واسطه ای خودتنظیمی هیجانی در رابطه بین میزان افسردگی و سلامت عمومی در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی

سعید عنایتیان¹ راشین خانقایی²

چکیده :
زمینه مسئله و هدف پژوهش: مطالعات انجام شده بر روی افسردگی نشان دهنده این است که به شکل مستقیمی بر روی سلامت جسمی و روانی فرد (سلامت عمومی) و عملکرد هیجانات وی تأثیر دارد. در این پژوهش نقش واسطه¬ای خودتنظیمی هیجانی در رابطه بین میزان افسردگی و سلامت عمومی در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی مورد مطالعه قرار گرفته است. روش: در خصوص پژوهش حاضر جامعه مورد مطالعه برابر 385 نفر به که به گونه در دسترس در نظر گرفته شده است شامل زنان و مردان می¬باشد که در نهایت 593 شرکت کردند که از این نمونه 374 نفر معیار شرکت در پژوهش را دارا بودند. پرسشنامه¬های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی مارس، پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ (GHQ ) و پرسشنامه افسردگی بک (BDI -II) بوده-اند. روش ارزیابی توصیفی از نوع همبستگی و تحلیل از نوع معادلات ساختاری بوده است. یافته¬ها: نتایج نشان داد که خودتنظیمی هیجانی نقش واسطه¬ای بین سلامت عمومی و میزان افسردگی را ایفا می¬کند. به عبارت دیگر هر چه میزان خودتنظیمی هیجانی کمتر شود، سلامت عمومی دچار اختلال می¬شود و میزان افسردگی بالاتر می¬رود و هر چه میزان خودتنظیمی هیجانی بیشتر شود، سلامت عمومی بهتر و میزان افسردگی کمتر می¬شود. نتیجه¬گیری: در نتیجه برای افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی فارغ از دارو درمانی می¬توان با روش¬های مختلف بهبود خودتنظیمی هیجانی سیر بروز اختلال را کاهش داد.
کلمات کلیدی : میزان افسردگی، خودتنظیمی هیجانی، سلامت عمومی، اختلال افسردگی اساسی

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : روانشناسی
محل انتشار : ششمین کنفرانس ملی روانشناسی (علم زندگی)
آدرس وب سایت کنفرانس : lifeconf.ir
ارسال کننده : سعید عنایتیان
کد IOI مقاله : XEFC-HBCDA
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/XEFC-HBCDA