تحلیل معناگرایانه مقرنس در معماری اسلامی (نمونه موردی مسجد شاه اصفهان )

معصومه کاظمیان¹

چکیده :
مسجد شاه اصفهان یکی از مساجد عظیم دوره صفوی می باشد . و از بنا های مهم معماری اسلامی ایران به شمار می رود . این مسجد در ضلع جنوبی میدان نقش جهان قرار دارد . روش تحقیق مقاله ، به صورت روش تفسیری – تاریخی بوده و سپس با رویکرد تحلیلی به بررسی مقرنس کار شده در مسجد شاه اصفهان پرداخته است . در سرزمین ایران مقرنس کاری به عنوان هنری والا و شکوهمند همواره مورد توجه هنرمندان معمار قرار گرفته به طوری که رد پای این عنصر زینتی را در اغلب آثار معماری بر جای مانده از دوران مختلف حکومتی می توان جستجو نمود . در دوره صفویه که یکی از ادوار مهم و با صلابت ایران زمین می باشد ، مقرنس به عنوان عنصری شکوهمند جلوه گر شده است . روش های اجرایی این مقاله ، کتابخانه ای ، میدانی ، تحلیلی و تاریخی بوده است . هدف از این پژوهش رسیدن از مفهوم و کاربرد مقرنس به وجه معنایی ، عرفانی آن می باشد ، به طوری که مقرنس چیزی نیست جز نسبت آسمان به زمین و همانند سقف آسمان است که بر حجم مکعب زمین قرار گرفته ، و همچنین در معماری اسلامی ارتباط میان گتبد و فضای مکعب زیر آن از طریق مقرنس صورت می پذیرد .
کلمات کلیدی : مقرنس مسجد شاه اصفهان تزیینات

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : مهندسی معماری و توسعه پایدار
محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در عمران، معماری و شهرسازی
آدرس وب سایت کنفرانس : 2cauconf.com
ارسال کننده : معصومه کاظمیان
کد IOI مقاله : XYZA-ZZZGD
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/XYZA-ZZZGD