پیاده راه در ایران با تاکید بر پیاده راه سلمان فارسی(نادری) شهر اهواز

زهرا جولانژاد¹ رویا آموزگار²

چکیده :
چكيده ادبیات مربوط به پیاده راههای شهری بیشتر مربوط به تحولات امریکایی و اروپایی است و تحقیقات بسیار کمی در زمینه توسعه پیاده راه ها ی شهری در ایران انجام شده است. امروزه در سیاستهای برنامه ریزی شهری به دنبال تقویت محیط های پیاده و از بین بردن موانعی برای یک پیاده روی آسان با ایمنی بالا و نشاط آور هستیم. موضوع ساماندهی و احیا بافت های مرکزی شهرها، یکی از مسائل مهم در برنامه ریزی های شهری است و در این راستا راهکارهایی جهت تحقق این امر مطرح است که یکی از موارد آن پیاده راه سازی محورهای پرتردد و مشکل ساز از لحاظ کالبدی، اجتماعی و ... می باشد که با تبدیل حرکت سواره در این مسیرها به حرکت پیاده باعث ارتقا کیفیت زندگی شهری و رفتار اجتماعی مردم می شود. مقاله حاضر با روش توصیفی- اسنادی و با کمک اطلاعات به دست آمده توسط روشهای پیمایشی در رابطه با محور پیاده سلمان فارسی (نادری) با هدف بررسی عملکرد و شناخت ویژگی های محور مورد مطالعه می باشد. نتایج نشان می دهد که طرح مذکور براساس تصمیمات مدیریتی، جهت ساماندهی این محور در بافت مرکزی و با توجه به مشکلاتی از قبیل ازدحام بیش از حد جمعیت، تداخل پیاده و سواره، وجود ایستگاههای قطار شهری، معضلات ترافیکی و... برای ارتقا کیفیت زندگی اجتماعی و رونق اقتصادی کاربری های تجاری و مرتبط صورت گرفته است. اما به علت عدم برنامه ریزی و سیاستهای مرتبط با طراحی پیاده راه ، طرح مذکور فاقد معیارها و مولفه های کیفیت می باشد و با توجه به تصمیمات اخذ شده در آینده ای نه چندان دور به محور با حرکت سواره با پیاده روهای عریض تبدیل می شود.
کلمات کلیدی : فضای شهری، پیاده راه، پیاده راه سلمان فارسی(نادری)، اهواز.

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : مهندسی ترافیک ، حمل و نقل و زیرساخت های شهری
محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری
آدرس وب سایت کنفرانس : 3icsau.ir
ارسال کننده : رویا آموزگار
کد IOI مقاله : XYAK-ZGDCF
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/XYAK-ZGDCF