مقایسه خودشکوفایی آبراهام مازلو با خود شکوفایی بر اساس رویکرد اسلامی

محمداسماعیل رضایی شهرکی¹ حسین سهرابی فروزان²

چکیده :
روانشناسان مکتب انسانگرا عامل اصلی رسیدن به خود شکوفایی را تامین نیازهای گوناگون انسان در مراحل مختلف قرار داده است. آبراهام مازلو از پیشگامان مکتب انسان گرایی می باشد که نیاز هایی را از پایین ترین سطح تا بالاترین سطح برشمرده است که خودشکوفایی در بالاترین سطح هرم قرار گرفته است. می توان مهم ترین تفاوت خودشکوفایی از نظر مازلو و اسلام را در راه و روش رسیدن به خودشکوفایی و نوع نگاه به نیاز ها دانست، از این جهت می توان گفت در اسلام راه سیدن به خود شکوفایی عبودیت است. بندگی خدا، با جهت دادن به نیاز ها، ارزش ها، استعدادها و تمام وجوه زندگی انسان، او را به سمت کامل شدن سوق می دهد که می توان گفت فرد به درجه ای از درجه های خودشکوفایی دست یافته است. از طرف دیگر نیاز ها در اسلام وسیله ای هستند برای بندگی، تقرب به خدا و امتحانات الهی و صرف ارضای یک سری از نیاز ها موجب خودشکوفایی نمی شود بلکه مهم تر از ارضای نیاز ها، چگونگی ارضای این نیاز ها اهمیت دارد و البته این مسئله به معنی بی توجهی به دیگر نیاز ها نمی باشد. اما خودشکوفایی از نظر مزلو صرفا بر اساس ارضای یک سری نیاز ها تعریف شده است. روش این پژوهش به صورت کتابخانه ای و از نوع کیفی بوده که در این بین از مقالات معتبر و کتب مربوطه در این زمینه استفاده شده است. هدف این تحقیق مقایسه خود شکوفایی در هرم مازلو با خودشکوفایی براساس رویکرد اسلامی می باشد.
کلمات کلیدی : خود شکوفایی، آبراهام مازلو، رویکرد اسلامی، بندگی، اسلام، انسان کامل

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : روان‌شناسی اسلامی
محل انتشار : اولین همایش ملی علمی دانشجویی روان‌شناسی
آدرس وب سایت کنفرانس : cpssuma.ir
ارسال کننده : محمداسماعیل رضایی شهرکی
کد IOI مقاله : XDKA-FHCKH
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/XDKA-FHCKH